Παροιμίες που χρησιμοποιούνται ως σήμερα, έχουν καταγραφεί στα «Λαογραφικά της Σάμου» του Νικ. Δημητρίου. Αυτές, είναι ενδεικτικές της ιδιαίτερης γλωσσικής παράδοσης της Σάμου η οποία σχετίζεται άρρηκτα με τον αμπελώνα και το σαμιακό μοσχάτο οίνο, όπως έχει περάσει στην καθημερινή έκφραση:

• «Τ’αμπέλια θελ’νι αμπελουργούς κι τα καράβια ναύτες» (Δηλαδή, η κάθε δουλειά θέλει τον ειδικό)
• «Τα πρώτα σταφύλια τα τρων’ οι καλουέρ’» (Δηλ: Το καλύτερο είδος το απολαμβάνουν εκείνοι που δεν κοπίασαν για να το παράξουν)
• «Άμα ακούσ’ς τζίτζιρα, ουρμάσανι οι ράις» (Δηλ: Μόλις έρθει το καλοκαίρι, ωριμάζουν οι ρόγες των σταφυλιών)
• «Φλιβάρ’ μήνα κλάδιβι, φιγκάρι μην αρώτα» (Δηλ: Ο Φεβρουάριος είναι η καταλληλότερη εποχή για το κλάδεμα του αμπελιού, ανεξαρτήτως των φάσεων του φεγγαριού)
• «Τσ’ Αια-Μαρίνας ράγα κι τ’ Αι-Λιά σταφύλ’» (Δηλ: Οι εργασίες να γίνονται τις κατάλληλες χρονικές περιόδους»
• «Οπ’ φτέρα κι βάτου, ανισκουμπώσ’ κι βάν’του» (Δηλ: Όπου φυτρώνει φτέρη και βάτος, ευδοκιμεί το αμπέλι)