Binalar ve şarap yapımı tesisleri
Stafylodohi, fıçıları, tavernaları ve diğer binaları eziyor
Κτίρια Συνεταιρισμών
Συνεταιρισμοί δημιουργήθηκαν σε όλα τα αμπελοοινικά χωριά της Σάμου με την ίδρυση της «Ενώσεως» το 1934. Για την στέγαση τους είτε αξιοποιήθηκαν υπάρχουσες κτιριακές υποδομές, είτε κτίστηκαν νέες εγκαταστάσεις που λειτουργούσαν κυρίως για γραμματειακή υποστήριξη, εκλογές αντιπροσώπων, παραλαβή σταφυλιών στις σταφυλοδόχους, επιδοτήσεις και πληρωμές προκαταβολής παραγωγού, κλπ. Τα κτίρια αυτά ήταν απλές κατασκευές ισόγειες ή διώροφες με μικρούς βοηθητικούς αποθηκευτικούς χώρους, τα περισσότερα ιδιοκτησίας της Ενώσεως. Μετά την άρση της αναγκαστικότητας (2016) δεν υπήρχε λόγος διατήρησης τους και είτε παραμένουν κλειστά, είτε έχουν αλλάξει χρήση με παραχώρηση σε εθελοντικά κλιμάκια ή συλλόγους, είτε με ενοικίασή τους σε ιδιώτες.
Üzüm bağı kulübeleri
“Kulübeler”, çoğunlukla tek katlı ve tek odalı, basit dikdörtgen (uzun veya neredeyse kare) binalardı. Genellikle hasat deposu ve alt ağırlıkların muhafazası için yardımcı binalarla genişletilmişlerdir. Ortadaki dikdörtgenin üzerinde, alanın yaklaşık yarısını kaplayan ve asma yetiştiricilerinin gecelemesi için sunulan ahşap bir çatı katı oluşturulmuştur. Erişim dar bir ahşap merdivenle sağlanmaktadır. Kulübede genellikle ahşaptan yapılmış ya da inşa edilmiş bir şarap presi bulunurdu.
Binalar çamurdan inşa edilmiş ve kayrak taşı, koyu renkli taşlar (kahverengi-kahverengimsi-sarı, gri (Kokkari’de baskın) ve beyaz karışımından yapılmıştır.
Küçük kapıları ve eğik çatıları vardı. Kalan mal sahiplerinin ifadeleri, Sami “kulübelerinin” çoğunun 19. yüzyılın ikinci yarısında inşa edildiğini göstermektedir. Bazı küçük yıkık kulübeler, 18. yüzyıla atıfta bulunan binaların daha önceki varlığına ihanet etmektedir. Kulübelerin bazıları bölgede bol miktarda bulunan arduvazlarla kaplanmış ve hava koşullarından korunmuştur.
Şarap presleri ve polimniyum
Samos’taki şarap presleri çoğunlukla aile tarafından işletilir ve üzüm bağlarında inşa edilirdi. 19. yüzyıldan bu yana, genellikle Samos’un her bağında inşa edilen kulübelerin zemin katında, yerel taş ve çamurdan elle yapılmıştır. Hasattan sonra üzümlerin atıldığı “tekne”lerdir. Aile üyeleri ve işçiler onları çıplak ayakla oraya bastırarak çoğunu “polimer”de (“köprü”) topladılar.
Antik çağda “üzümlerin şarap presinde sıkılmasına” “linovato”, preslere ise “linovate” adı veriliyordu. Vazo sanatındaki tasvirlerden “linovate”lerin üzümleri bir çubuğa yaslanarak veya üzerlerinde asılı bir ipe tutunarak sıkmalarının kolaylaştırıldığı tespit edilmiştir.
Şarap presi veya linos, kalıcı olarak inşa edilmiş veya taşınabilir bir ahşap tanktır – kum harcıyla sıvanmış bir sarnıç (kırılmış kiremit, kum ve kireç koyup çamur yaptılar ve şarap presini su geçirmez hale getirmek için yanları ve tabanı içeriye sıvadılar). Üzümlerin çıplak ayakla sıkılması ve şıranın çıkarılmasında kullanılır. Kalıcı şarap presi taştan veya inşa edilmiş ve dikdörtgen veya kare şeklindeydi. Yaklaşık bir metre yüksekliğinde, esas olarak dikdörtgen veya kare şeklinde zeminin içine inşa edilmişlerdir. En kötüsünün kolayca akabilmesi için eğimli bir tabanı ve bir açıklığı vardı. Wort(ot), “porselen” kaplamayla toprağa kazılmış küçük bir kuyuya benzeyen polimniyumun içine aktı. Daha sonra şıra “derilerle” evlere taşınıyor.
Hasat sabahın ilk ışıklarıyla birlikte başladı. Üzümleri öğleden sonra presliyorlar ve sabahları çoğunu “şoförler” tarafından sürülen alt ağırlıklara yüklenen “deriler” halinde meyhanelere taşıyorlardı. Presleri olmayanlara ise komşular ya da akrabalar hizmet veriyordu.
1934 yılında Kooperatifin kurulmasından sonra baskılar yavaş yavaş terk edildi.
Çeşitli yerlerdeki aile “kulübelerinde” uysalca tutuldu. Manolatlar, Vourliotes ve Ampelos’ta tanımlanmışlardır. Antik çağlardan modern zamanlara kadar uzanırlar ve bazıları iki parçalıdır; üzümleri sıkıştırmak için bir boşluk vardır, diğeri ise şıra için gerekli drenaj boşluğuna sahip hipolinyumdur.
Bazı durumlarda, şarap imalathanelerinin yakınında çiftlik evleri tespit edilmiştir; bu, arkeolojik ve antropolojik olarak, hasat mevsiminde ailelerin şarap üretimine yakın olmak için üzüm bağlarına göç ettiğini göstermektedir.
Samos’un geleneksel şarap mahzenleri
“Meyhaneler” Samos Kampos’unda bölgenin şarap ticaretine hizmet etmek amacıyla inşa edilmiş büyük taş şarap depolarıydı. Çiftçiler, Samos Türk Hegemonyası döneminde ürünlerini tüccarlara ve simsarlara satıyorlardı. Bunlar, çoğunlukla 19. yüzyıldan kalma, yaklaşık 6 metre yüksekliğinde ve kiremit çatılı taş ve masif taş binalardır. Binaların en yüksek noktalarında bulunan pencereler, şarap ürünlerinin daha iyi muhafaza edilmesi için havalandırma koşulları sağlıyor.
Samos’taki kooperatif binalarında kullanım değişikliği
1934 yılına kadar Samos adasında şarapçılık ve satıcılığı tüccarlar tarafından yapılmaktaydı. Söz konusu tüccarlar bağcılardan şırayı satın alır onu tavernes adını verdikleri şarap imalathanelerinde şarap haline getirir, fiyatları da belirlerlerdi. Fakat bağcılar bu şekilde ciddi anlamda sömürülüyordu, bundan dolayı Samos Şarap Üreticileri Kooperatifleri Birliği 6085/1934 sayılı zorunlu yasa ile kurulmuştur. Böylece bağcılar zorunlu olarak mahsullerini artık Birliğe teslim ediyordu. Devamında Kooperatif kendi şarap imalathanesinde Samoslu şarapçıların şaraplarını onlar adına belli bir ücret karşılığında şaraplayıp pazarladı.
“Meyhaneler”
“Meyhaneler” Samos Kampos’unda bölgenin şarap ticaretine hizmet etmek amacıyla inşa edilmiş büyük taş şarap depolarıydı. Çiftçiler, Samos Türk Hegemonyası döneminde ürünlerini tüccarlara ve simsarlara satıyorlardı. Bunlar, çoğunlukla 19. yüzyıldan kalma, yaklaşık 6 metre yüksekliğinde ve kiremit çatılı taş ve masif taş binalardır. Binaların en yüksek noktalarında bulunan pencereler, şarap ürünlerinin daha iyi muhafaza edilmesi için havalandırma koşulları sağlıyor.
Asmaların terk edilmesi
1934 yılına kadar Samos adasında şarapçılık ve satıcılığı tüccarlar tarafından yapılmaktaydı. Söz konusu tüccarlar bağcılardan şırayı satın alır onu tavernes adını verdikleri şarap imalathanelerinde şarap haline getirir, fiyatları da belirlerlerdi. Fakat bağcılar bu şekilde ciddi anlamda sömürülüyordu, bundan dolayı Samos Şarap Üreticileri Kooperatifleri Birliği 6085/1934 sayılı zorunlu yasa ile kurulmuştur. Böylece bağcılar zorunlu olarak mahsullerini artık Birliğe teslim ediyordu. Devamında Kooperatif kendi şarap imalathanesinde Samoslu şarapçıların şaraplarını onlar adına belli bir ücret karşılığında şaraplayıp pazarladı.